“Om de anderen gelukkig te maken moet je altijd optimistisch blijven, gewoon een positieve spirit hebben en elkaar steunen, elkaar helpen wanneer het moeilijk is.”
Dit citaat komt uit de antwoorden van Yorben.
Deze twee weken waren al heel speciaal, ik heb het eigenlijk al niet meer door dat we in een critieke toestand zitten maar ik besef wel dat het ernstig is. De opdrachten van school vallen wel mee maar ik denk dat als we alle leerstof gezien moeten hebben dat we toch een tandje hoger moeten schakelen. Voor de rest proberen we zoveel mogelijk contact te houden met onze oma en opa die het heel fijn vinden als we videochatten maar ons toch wel liever in het echt zien. Ik hoop dat we niet meer al te lang met het coronavirus zitten want het begint al wat saai te worden zeker als ik denk dat we de hele vakantie misschien nog moeten thuisblijven. Ik begin daardoor al wat over andere dingen te denken over wat ik ga doen en hoe ik het ga doen nu ik zoveel tijd heb.
Merel leerde deze week dat sociale contacten met vrienden en familie een mens gelukkig maken.
Deze week moest ik normaal mijn haar laten knippen, maar dat kon niet. Dus… we zijn naar het dierentrimsalon van mijn papa gegaan. Daar hebben Farah en ik mijn papa zijn haar gedaan. We hebben een filmpje op facebook gemaakt. En Farah heeft mijn haar gedaan. De link naar het grappige filmpje van Timon vind je hier:
Wat ik nooit zal vergeten zijn al die zieke mensen die je ziet op tv met luchtzakken op hun hoofd dat ze zouden kunnen ademen. De zieke Corona-patiënten die in de gangen van het ziekenhuis liggen omdat ze geen plaats meer hebben in al de kamers van het ziekenhuis.
De vele doodkisten die je ziet staan allemaal op een rijtje naast elkaar, ze kunnen niet begraven worden omdat de begrafenissen ook al niet doorgaan door het Corona-virus. Het hamsteren in de winkels en de vechtpartijen (het gaat vooral om wc papier.)
De politieagenten op straat om alles te controleren.
Seppe interviewde zijn papa. Het resultaat vind je in onderstaand beeldfragment.
In deze tijden van corona heb ik al veel dingen geleerd of opnieuw geleerd. Als eerste heb ik beseft dat iedereen in hetzelfde schuitje zit. Niet alleen ik mis mijn vrienden en het buiten zijn, maar ook mijn zussen, mama, oma, buurman, leerkrachten en alle anderen missen de dingen die ze nu niet kunnen doen. Iedereen zit binnen zoals Maggie het ons voorschreef: “Blijf in uw kot!”, en daar probeert iedereen zich aan te houden. Iedereen heeft dus momenteel evenveel ‘geluk’, of dat zou je toch denken…
Want niet iedereen heeft het geluk met meerdere mensen samen te wonen. Als je samen met je gezin in één huis zit, zoals ik, zal je misschien al eens denken dat je liever eventjes alleen zou zijn, maar dat is ook zeker niet alles. Dit is nog zoiets dat ik deze weken al heb geleerd; wees blij dat je mensen om je heen hebt waarmee je soms eens een babbeltje kan slaan of eens een dikke knuffel kan geven in deze moeilijke periode, want er zijn veel mensen die alleen thuis zitten met niemand om mee te praten buiten de telefoon. Zij hebben niemand om eens een knuffel te geven in een moeilijk momentje of niemand om tegen te praten. Probeer dus ook nog aan deze mensen te denken in de komende weken van thuiszitten en binnenblijven en wees gelukkig dat jij wel mensen om je heen hebt.
Dus als je iemand in de buurt kent (je oma, buurman…) waarvan je weet dat hij of zij alleen woont, geef deze persoon dan een beetje moed om deze periode door te komen en laat bijvoorbeeld een kaartje achter in de brievenbus met een lieve boodschap op. Het hoeft niet altijd veel moeite te kosten om iemands dag op te fleuren met een paar lieve, bemoedigende woorden. Denk dus aan de mensen om je heen, want jij bent het niet alleen die dit doormaakt.
Sterkte en geluk nog voor de komende weken!
Leven: Ik heb geleerd dat het belangrijk is om in het leven eens iets anders te doen dan je gewoon bent en om eens te gaan naar een plek waar je niet elke dag naartoe gaat, omdat je anders begint door te draaien van altijd op dezelfde plek te zijn, ook al is het verste dat je nu mag gaan de winkel. Als elke dag hetzelfde is, begin je je besef van tijd ook gedeeltelijk kwijt te raken, je vergeet gemakkelijk welke dag het is. Je doet elke dag hetzelfde, en ik heb geleerd dat dat op den duur heel vervelend begint te worden. Daardoor heb ik ook een beetje gevoeld hoe het is om in de gevangenis te zitten, want je doet daar elke dag ook hetzelfde, alhoewel het daar ongetwijfeld veel erger is.
Onvergetelijk: Ik heb deze week plots beseft dat er nu gemakkelijk parkeerplaats te vinden is in Antwerpen en Gent en dat was een heel choquerende gedachte.
DE 5 VRAGEN 