ik begin met geluk. In deze dagen van corona kan je echt goed merken dat het de kleine dingetjes zijn die je gelukkig maken. Bijvoorbeeld dat ik vorige week voor een halfuurtje in het bos ging wandelen. Het voelde echt heel goed om weer eens buiten te zijn, die heerlijke bosgeuren en dat beetje zon op mijn huid voelden  heerlijk. Andere dingen zoals met mijn grootouders videobellen maken me ook heel blij, omdat als ik ze bel, ik meteen een glimlach op hun gezicht zie verschijnen. Dat zij dan blij zijn maakt me ook heel gelukkig.

Nu komt leven. Nu dat we in quarantaine zitten zie je dat je zoveel meer in een dag kan doen dan je denkt. Je kan thuis je ouders helpen, je kast opruimen,… Dat kan je allemaal doen in één dag. Meestal kwam ik thuis van school, maakte ik mijn huiswerk, keek tv en ging daarna slapen. Nu weet ik dat ik in die tijd meer kon doen dan alleen tv kijken.

Klik hieronder de tekst van Aïdan Koops open.

Geniet van kleine dingen! Ik heb gisteren een brief gehangen aan onze brievenbus, voor de postbodes. Dat ik hun waardeer. Mijn mama was buiten, en de postbode kwam een merci zeggen voor het briefje aan de brievenbus. Mama vertelde dat hij er gelukkig uit zag! Ik was blij, dat ik die man gelukkig had gemaakt, en ik had helemaal niet veel gedaan. Ik denk dat het de man wel deugd deed.

Als je zolang in carantaine zit merk je dat je in een dag zoveel kunt doen. Als je zelf alles moet doen voor school merk je dat 5 minuten uitleg van je leerkracht veel verschil maakt. Helpen in het huishouden of ouders helpen maakt hen blij en maakt mij blij. Op een paar dagen tijd kan je zoveel doen en niet alleen thuis voor de TV zitten

We zullen beginnen met geluk, mijn oma lag 10 dagen geleden in het ziekenhuis omwille van een tekort aan witte bloedcellen door haar chemotherapie. En ze lag in Gasthuisberg, heel dicht bij mijn huis. Ik wou haar heel graag gaan bezoeken maar dat mocht niet door de coronacrisis. Daarom heb ik haar een wenskaart via de website gestuurd. Ik was heel blij dat mijn oma ontslagen was uit het ziekenhuis maar daardoor is mijn wenskaart niet aangekomen op haar kamer. Vijf dagen later kreeg ik telefoon van haar zoals heel vaak. Maar ze zei dat ze mijn kaart had nagestuurd gekregen! Terwijl op de website stond dat ze dat zeker niet deden. Mijn oma was heel erg blij! En ik ook!

Nu over het onvergetelijke. Vorige week was ik dinsdag avond ziek geworden en ik was heel erg ziek in de nacht. Mijn mama heeft naar de huisarstenpost gebeld en die zeiden dat we de volgende ochtend naar de coronawachtpost moesten. Eenmaal daar aangekomen moesten we in de garage tussen zwarte panelen gaan zitten. Ik wou naar huis. Maar dan kwamen de dokters die er uitzagen als marsmannetjes en die waren heel erg vriendelijk. Gelukkig moest ik niet getest worden en mocht ik thuis uitzieken! Raar maar waar was ik de volgende dag helemaal beter! Maar ik zal het nooit vergeten!

Thami Ouazzani liet zich inspireren door onze vragen en spreekt het corona-virus aan in zijn gedicht. Je kunt het fraaie gedicht hier lezen.

Klik hier om de antwoorden van Matteo te lezen

Laten we beginnen met geluk, ik heb deze week geleerd dat kleine dingen iemand heel gelukkig kunnen maken. Deze week zitten we veel thuis en je kan je grootouders niet zien dus we gingen een brief schrijven, wanneer mijn oma die ontving stuurde ze een berichtje dat ze er heel blij mee was en dat berichtje maakte mij weer gelukkig. We zijn ook een keer bij de ramen gaan staan bij mijn andere grootouders, wanneer je dan ziet dat zelfs zoiets kleins een lach op iemands gezicht kan toveren maakt me weer gelukkig.

Nu gaan we door met het leven. Ik heb geleerd dat je er zoveel mogelijk moet van maken als je kan, aan iets negatiefs zit altijd iets positiefs. Ook al is het soms moeilijk om een lichtpuntje in de duisternis te vinden. Zeker in deze tijd wanneer je op het nieuws alleen maar hoort hoeveel mensen ziek zijn en dagelijks sterven. Er is ook veel onzekerheid bijvoorbeeld wanneer ik mijn vrienden ga terugzien en of ik dit jaar nog naar school kan gaan. Je mist Iedereen die je dierbaar is dat is zeker niet fijn. Maar je ziet dat het ons toch allemaal samen brengt, zingen op balkons of wanneer je ziet dat mensen lakens buiten hangen om de zorg te bedanken.

Ik heb vooral gemerkt voor mij dat mijn familie mij heel gelukkig maakt. Nu je niet mag afspreken of naar school kan gaan, zit je constant bij je familie en ik zie wel dat wanneer ik bij hen ben, dat ik heel gelukkig ben.

Ik heb een artikel gelezen dat me heel blij maakte. Het artikel ging over kindjes die het niet leuk vinden om te gaan wandelen en nu vragen ze aan de mensen om allemaal beertjes voor hun ruit te zetten zodat kindjes die kunnen tellen en in hun boekje kunnen opschrijven zodat ze iets te doen hebben als ze gaan wandelen.

Nu je niet mag afspreken met je vrienden, merk je hoeveel ze voor je betekenen omdat je ze zo ongelofelijk hard mist. Ook heb ik gemerkt hoeveel mijn grootouders wel niet voor mij betekenen, ik heb ze nu al een hele tijd niet gezien en ik merk dat ik ze toch het meeste mis op dit moment dan wat dan ook.

Ik heb veel geleerd in deze week/weken. Iedereen zit nu binnen en zoekt een bezigheid en vooral wat afleiding. Tijdens de afgelopen week heb ik gemerkt dat het vooral mijn vrienden zijn die mij gelukkig maken. Ik zie ze nu al een week niet meer op school en ook afspreken mag niet meer, dus wat gebeurt er? Er wordt geskypet en gebeld zonder grenzen. Ook ik heb zo al gesprekken gehad en het geluk dat ik daar heb uitgehaald was overweldigend. Even niet altijd over Corona babbelen en eens met andere mensen babbelen dan met je gezin. Die afleiding in deze bizarre tijden is vaak meer dan welkom en daar haal ik mijn geluk uit.

We moeten ons geluk zoeken in de kleine dingen des levens. We halen geluk en voldoening uit het helpen van een buur die niet naar de winkel kan of mag gaan. We gaan babysitten bij de kinderen van ouders die in de zorg werken. Iedereen helpt elkaar waar dat kan. Dat is hoe het leven zou moeten zijn. Ik denk dat iedereen meer dan ooit dankbaar is dat er zoveel hulp en zorg is, maar ook dankbaar is dat je naasten nog gezond zijn of aan de betere hand uit.

Ik ben ervan overtuigd dat het moeilijke tijden zijn voor ons allemaal, maar ik geloof ook dat we allemaal geleerd hebben wat we door samen te werken en elkaar te helpen kunnen bereiken. We moeten dankbaar zijn voor het leven dat we krijgen, want op ieder moment kan je ziek worden en in het slechtste geval zelfs sterven. Dat merken we nu meer dan nooit.

Mijn conclusie is dat we samen moeten blijven vechten tegen Corona en dankbaar moeten zijn voor alle hulp die er verleend en aangeboden wordt. Wat geluk betreft, zeg ik vooral: Blijf het opzoeken en haal het uit de kleine dingen. Ik haal het uit het bellen met mijn vrienden, maar dat kan voor iedereen anders zijn. Blijf elkaar gelukkig maken en durf je dankbaarheid uiten! Daarbij ook een warme oproep om iedere avond om acht uur voor een minuutje het raam te openen en te applaudisseren voor alle hulpverleners die nu werken. Samen solidair dat is hoe we deze tijd, maar ook het leven doorkomen.